Ik wil het niet meer zien.
De haat, de immense haat.
Ik begrijp het niet
Ik kan niet begrijpen hoe mensen met kinderen grappen kunnen maken nadat ze een foto hebben gezien van een kind dat is verdronken in de Middellandse Zee.
Ik kan niet begrijpen dat mensen zonder kinderen hier grappen over maken.
Ik kan niet begrijpen hoe mensen kunnen lachen en feestvieren omdat honderden mensen uit pure wanhoop de overtocht hebben gewaagd, met fatale afloop.
Ik kan niet begrijpen hoe mensen zoveel kunnen haten.
Ik kan niet begrijpen niet dat mensen andere mensen haten vanwege hun kleur of geloof.
Ik haat deze hatende mensen niet, ik wil niet haten.
Ik haat, toch, ik voel haat voor hun haat.
Ik wil niet haten, ik haat het om te haten.
Ik wil niet haten, maar ik haat.
Ik wil het niet meer zien, ik heb er teveel van gezien. Ik wil wegkijken.
Reageren op haat veroorzaakt meer haat.
Verdronken in haat.
Ik wil niet wegkijken.
Dilemma’s.
Verdomme, ik haat dilemma’s.
Een groot drama en iedereen kijkt weg bah bah
LikeLike
Haat? Of is het angst? Het gezicht van de vluchteling weerspiegelt de willekeur, de onrechtvaardigheid, de machteloosheid en het lijden waarvan we ons verlost waanden. Na decennia geleefd te hebben in een bubbel van welvaart, comfort en veiligheid vraagt het moed om de ander in de ogen te kijken en te weten dat we allemaal hetzelfde zijn, om te delen i.p.v. te vervallen in tribalisme.
LikeLike